< Previoussą rzadkością, co ogranicza lub hamuje jego ponowne wykorzystanie [12]. •Wrażliwość na wilgoć i UV: PLA wykazuje tendencję do absorpcji wody i degradacji pod wpływem promie- niowania UV, co wymaga stosowania dodatków stabi- lizujących [13]. •Warunki biodegradacji: Chociaż PLA ulega biodegrada- cji, wymaga do tego specyficznych warunków, takich jak temperatura powyżej 50°C, odpowiednia wilgot- ność, czy obecność specyficznych mikroorganizmów. W warunkach naturalnych (np. w glebie lub wodzie) jego rozkład może trwać wiele lat [10]. IZastosowania i perspektywy rozwoju PLA Na przestrzeni lat zastosowania PLA ulegały zmianom. Naj- ważniejsze z nich uwzględniono poniżej. •Lata 90. XX w. – Zastosowania medyczne: szwy chirur- giczne, implanty. Doceniana biokompatybilność i bio- degradowalność [4, 7, 10]. •2000–2010 – Rozwój przemysłowych zastosowań, głównie w opakowaniach biodegradowalnych (folie, kubki, pojemniki). Wzrost zainteresowania ekologią i surowcami odnawialnymi [5, 7, 12]. •2010–2015 – Rozpowszechnienie PLA w druku 3D. Łatwość przetwarzania i biodegradowalność wspierają zastosowania w technologii addytywnej [2, 12, 14]. •2015–2025 – Intensywne badania nad modyfikacjami poprawiającymi właściwości mechaniczne i termiczne. Nowe zastosowania: motoryzacja, elektronika, prze- mysł tekstylny. Optymalizacja produkcji PLA z surow- ców odnawialnych [3, 7]. •2025–przyszłość – Rozwój kompozytów i nanomate- riałów na bazie PLA. Zwiększenie udziału PLA w róż- nych gałęziach przemysłu dzięki poprawie właściwości i wydajniejszej produkcji [6, 7, 12]. PLA znajduje zastosowanie w produkcji opakowań, artyku- łów jednorazowych, filamentów do druku 3D, tekstyliów, a także w sektorze medycznym i rolniczym [3, 6, 8]. Prace badawcze koncentrują się na poprawie jego właściwości mechanicznych i termicznych poprzez: dodatek plastyfika- torów i kopolimerów (np. PBAT) [11], tworzenie stereokom- pleksów (PLLA/PDLA) [2], nanonapełniacze (np. celuloza, grafen) [14], opracowanie systemów recyklingu chemiczne- go i enzymatycznego [12,15]. Podstawowe właściwości PLA [1–15] przedstawiają się następująco: •źródło surowca: odnawialne •gęstość [g/cm 3 ]: 1,24–1,26 •wytrzymałość na rozciąganie [MPa]: 50–70 •temperatura mięknienia [°C]: 55–65 •wysoka przezroczystość •biodegradowalność (w kompoście) •ograniczona możliwość recyklingu •koszt produkcji [€/kg]: 1,5–2,0. Nowe kierunki rozwoju PLA W celu zwiększenia konkurencyjności PLA w stosunku do tworzyw konwencjonalnych, prowadzi się intensywne pra- ce nad jego kompozytami i nanokompozytami. Zastoso- wanie napełniaczy takich jak nanoceluloza, glinki, włókna lignocelulozowe, czy nanocząstki np. metali (np. Ag, ZnO) umożliwia poprawę właściwości mechanicznych, bariero- wych i biobójczych PLA. Rozwijane są również strategie wytwarzania PLA o zwiększonej odporności termicznej, poprzez stereokompleksację lub modyfikacje łańcuchów bocznych [16]. Recykling PLA Chociaż PLA jest biodegradowalny w warunkach kompo- stu przemysłowego, rośnie zainteresowanie jego recyklin- giem mechanicznym i chemicznym. Recykling chemiczny pozwala na depolimeryzację PLA do kwasu mlekowego, który może zostać ponownie wykorzystany do syntezy no- wego PLA, co wpisuje się w założenia gospodarki obiegu zamkniętego [17]. W recyklingu mechanicznym PLA może być ponownie przetwarzany, jednak wymaga stabilizacji, aby uniknąć degradacji właściwości. Perspektywy zastosowań w zaawansowanych technologiach Dzięki biokompatybilności PLA zyskuje znaczenie także w zaawansowanych dziedzinach, takich jak inżynieria tkan- kowa i dostarczanie leków. PLA jest używany do produkcji rusztowań komórkowych (scaffoldów), mikrokapsułek, im- plantów czasowo rozkładalnych oraz materiałów dla me- dycyny regeneracyjnej. W przyszłości można spodziewać się coraz większego wykorzystania PLA w zastosowaniach wysokospecjalistycznych, gdzie jego biodegradowalność i bezpieczeństwo biologiczne będą kluczowe [18]. Dane rynkowe, wyzwania i prognozy Pomimo wzrostu zainteresowania PLA, jego produkcja wciąż wiąże się z wyższymi kosztami w porównaniu do klasycznych tworzyw, co ogranicza powszechność zasto- sowania. Problemy techniczne, jak degradacja termiczna podczas przetwórstwa, nadal stanowią barierę w szerokim wdrożeniu. Dlatego kluczowe będą dalsze prace badawcze oraz rozwój infrastruktury do kompostowania i recyklingu. Globalna produkcja PLA wyniosła w 2024 r. około 435 tys. ton (European Bioplastics, 2023). Do 2030 r. prognozuje się Plast Echo60Tonacja rynkuwzrost do ponad 1 mln ton rocznie (Nova Institute, 2022). Najwięksi producenci to NatureWorks, TotalEnergies Cor- bion, BBCA/COFCO. PLA najczęściej stosowany jest w sek- torze opakowań (50% zużycia), tekstyliach i druku 3D. IPodsumowanie Polilaktyd to jeden z najważniejszych biodegradowalnych polimerów dostępnych obecnie na rynku. Stanowi on inte- resującą alternatywę dla tradycyjnych tworzyw sztucznych ze względu na swoje pochodzenie odnawialne i biodegra- dowalność. Jego potencjał ekologiczny i szerokie możli- wości przetwórstwa czynią go atrakcyjnym materiałem dla wielu sektorów gospodarki. Jednakże jego ograniczenia mechaniczne, termiczne i eko- nomiczne utrudniają jego powszechne zastosowanie. Po- stęp technologiczny w zakresie jego produkcji i modyfikacji może w przyszłości przyczynić się do szerszego i częstszego wykorzystania tego biopolimeru. Przewiduje się, że za 10lat (około roku 2035) polilaktyd będzie szeroko wykorzystywany w wielu branżach dzię- ki dalszym ulepszeniom jego właściwości mechanicznych, cieplnych i środowiskowych. • Literatura 1. Haq F. et al. (2025). Exploring the pathways to sustainability. Materials Today Sustaina- bility, 29, 101067 2. Mou L. et al. (2025). Polylactic acid: A future universal biobased polymer. J. Hazard. Mater. Adv., 18, 100757 3. Castro-Aguirre E. et al. (2016). Poly(lactic acid)–Mass production. Adv. Drug Deliv. Rev., 107, 333–366 4. European Bioplastics (2024). Bioplastics market data 5. Narancic T. et al. (2018). Biodegradable plastic blends. Appl. Environ. Microbiol., 84(22) 6. Balla M. et al. (2023). PLA processing and advanced applications. Polymers, 15, 1992 7. Auras R. et al. (2010). Compostability of plastics. John Wiley & Sons 8. Nofar M. et al. (2019). Crystallization behavior of PLA. Polymer, 175, 274–287 9. Tsuji H. (2005). Poly(lactic acid) stereocomplexes. Macromol. Biosci., 5, 569–597 10. Sintim H.Y., Flury M. (2017). Degradation of biodegradable plastics. Sci. Total Environ., 586, 127–134 11. Yeo J.C.C., Muiruri J.K. (2021). Strategies to improve PLA properties. Materials Today Sustainability, 11, 100056 12. Farah S. et al. (2016). Physical properties of PLA. Adv. Drug Deliv. Rev., 107, 367–392 13. Zhao L. et al. (2023). Weathering behavior of PLA. Polymer Degradation and Stability, 210, 110227 14. Fartash Naeimi E. et al. (2025). Biocomposites in agricultural machinery. Polymers, 17(12), 1691 15. Meza Huaman R. et al. (2024). Enzymatic recycling of PLA. Green Chemistry, 26, 2174–2185 16. Zhang J., Tashiro K., Tsuji H., & Domb A.J. (2016). Disorder-to-order phase trans- ition and multiple melting behavior of biodegradable poly(lactic acid) investigated by WAXD and DSC. Progress in Polymer Science, 51, 1–26. https://doi.org/10.1016/j. progpolymsci.2015.09.003 17. Yeh T.F., Chen S.J., & Liu Y.C. (2010). Crystallization kinetics and morphology of poly- (lactic acid) and poly(ethylene glycol) blends. Polymers for Advanced Technologies, 21(11), 773–779. https://doi.org/10.1002/pat.1563 18. Bastioli C. (Ed.). (2005). Handbook of biodegradable polymers. Shawbury, UK: Smithers Rapra Technology Ltd. ISBN: 978-1-85957-389-2 Filament wyprodukowany z polilaktydu 61Plast Echo Lipiec-Sierpień 2025Czy plastikowy kubek z etykietą „eko” naprawdę nie podlega dyrektywie SUP? A co z biodegradowalną łyżką albo opakowaniem z cienką warstwą PLA? Dla wielu producentów i impor- terów odpowiedzi na te pytania nie są oczywiste – i nic dziwnego, bo regula- cje unijne bywają zaskakująco złożone. Ten artykuł, przygotowany dzięki współpracy Klastra CPG z kancelarią Maruszkin, powstał po to, by rozwiać najczęstsze wątpliwości dotyczące tego, czy dany produkt jednorazowego użytku podlega przepisom dyrektywy SUP. Jakub Teler – prawnik z kancelarii Maruszkin, specjalizującej się w pra- wie środowiskowym i regulacyjnym – w przystępny sposób wyjaśnia, czym według prawa jest „tworzywo sztucz- ne”, kiedy nawet śladowa warstwa po- limeru może mieć znaczenie, i dlacze- go określenia typu „biodegradowalny” czy „plastic free” mogą wprowadzać w błąd. Wiedza ta jest dziś kluczowa, by uniknąć nie tylko kosztownych po- myłek, ale i ryzyka sankcji. IWstęp Dyrektywa SUP [1] ma ograniczyć wpływ jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko. W praktyce jej stosowanie budzi liczne wątpliwości – szczególnie przy ocenie opakowań wielomateriałowych, bio- tworzyw, czy wyrobów oznaczanych jako „eko”. Nawet produkty powszech- nie postrzegane jako ekologiczne mogą zostać uznane za objęte regulacją. IPojęcie „tworzywa sztucznego” Tworzywo sztuczne w rozumieniu SUP to polimer pełniący funkcję struktu- ralną, z wyłączeniem niemodyfikowa- nych polimerów naturalnych [2]. Nie Kiedy produkt jest z plastiku? Praktyczny przewodnik po dyrektywie SUP Plast Echo62Brzmienie otoczeniama więc w dyrektywie progu ilościo- wego (de minimis) – nawet niewiel- ka ilość tworzywa może przesądzać o podleganiu przepisom [3]. Kluczowa jest analiza jakościowa: liczy się funk- cja materiału, a nie jego deklarowane właściwości czy sposób wytworzenia. IProdukty wyłączone Nie każda obecność polimeru sprawia, że produkt podlega dyrektywie SUP – kluczowe znaczenie ma jego funk- cja. Jeśli tworzywo pełni jedynie rolę pomocniczą (np. w lakierach, klejach, farbach) lub występuje w śladowych ilościach bez wpływu na właściwości użytkowe, regulacja nie ma zastoso- wania [4]. Wyłączone są także pro- dukty wielokrotnego użytku, o ile zo- stały zaprojektowane i promowane do ponownego wykorzystania oraz funk- cjonują w systemie zwrotu [5]. Inaczej jest w przypadku powłok barierowych – nawet cienka warstwa polimeru, np. PLA w kubku, może skutkować obję- ciem przepisami [6]. I„Naturalny” nie znaczy wyłą- czony z dyrektywy SUP Pochodzenie biologiczne, biodegrado- walność czy oznaczenia typu „kompo- stowalny” nie przesądzają o tym, czy produkt podlega dyrektywie SUP [7]. Kluczowe znaczenie ma rzeczywisty skład chemiczny i funkcja materia- łu. Biodegradowalność nie wyklucza zastosowania przepisów – jeśli ma- teriał zawiera polimer pełniący funk- cję strukturalną, jest traktowany jako tworzywo sztuczne. To samo dotyczy surowców naturalnych, które zostały chemicznie zmodyfikowane, jak np. octan celulozy. Certyfikaty „eko” czy „plastic free” oraz marketingowe deklaracje nie mają mocy prawnej. Status produktu moż- na rzetelnie ocenić tylko na podstawie analizy składu – najlepiej przeprowa- dzonej przez niezależne laboratorium i obejmującej wszystkie warstwy, w tym cienkie powłoki (np. PE, PLA). IPodsumowanie Ocena zgodności z SUP wymaga ana- lizy składu, struktury i funkcji mate- riału. Wytyczne KE pomagają ustalić, czy polimer pełni funkcję strukturalną. Biodegradowalność czy „eko” certyfi- katy nie wystarczą – liczą się właści- wości fizykochemiczne. Brak progu de minimis oznacza, że nawet cienka warstwa polimeru może przesądzać o podleganiu regulacji. Decyzje należy opierać na wiarygodnych badaniach lub analizie prawnej. Dlatego tak ważne jest, by nie podej- mować decyzji się wyłącznie na mar- ketingowych deklaracjach czy ogól- nych przekonaniach o „ekologicznym” charakterze produktu. Każdy przypa- dek warto rozpatrywać indywidualnie – biorąc pod uwagę zarówno technicz- ne aspekty materiału, jak i obowiązu- jące przepisy oraz ich interpretacje. Złożoność regulacji SUP i ich praktycz- nego stosowania sprawia, że wsparcie doświadczonych specjalistów sta- je się nie tylko pomocne, ale wręcz niezbędne. Dlatego zachęcamy do współpra- cy z Klastrem CPG i wspierającymi go ekspertami – w tym kancelarią Maruszkin. Więcej szczegółów do- tyczących nowych przepisów oraz innych tematów istotnych dla branży znajduje się na stronie internetowej: www.klastercpg.pl. Źródła [1] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 z dnia 5 czerwca 2019 r. w spra- wie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (Dz. U. UE. L. z 2019 r. Nr 155, str. 1), „dyrektywa SUP”. [2] Art. 3 pkt 1 oraz motyw nr 11 Dyrektywy SUP. [3] Pkt 2.2.1. Wytycznych Komisji dotyczących produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (Dz. U. UE. C. z 2021 r. Nr 216, str. 1), „Wytyczne KE”. [4] Pkt 2.1. oraz 2.2.1 Wytycznych KE. [5] Motyw nr 12 dyrektywy SUP. [6] Pkt 2.2.1 Wytycznych KE. [7] Pkt 1 oraz 2.1.3 Wytycznych KE. 22 752 34 23 wew. 699biuro@cpgpackaging.pl www.cpgpackaging.pl DYREKTYWA SUP IDENTYFIKACJA W PRAKTYCE RYZYK I BŁĘDÓW 63Plast Echo Lipiec-Sierpień 2025Już za 3 miesiące rusza system kaucyjny, który jest aktualnie bar- dzo gorącym tematem w branży przetwórstwa tworzyw sztucznych. Chodzi o walkę z zaśmieceniem, zwiększenie poziomu recyklingu i skuteczniejszą realizację celów środowiskowych narzucanych przez Unię Europejską. System ma objąć opakowania po napojach, w tym butelki z tworzyw sztucznych, wie- lorazowe butelki szklane oraz pusz- ki, i ma współistnieć z reformowanym systemem Rozsze- rzonej Odpowiedzialności Producenta (ROP). Przy pełnej zgodzie branży tworzyw z celami środowiskowymi i założe- niami ideologiczno-teoretycznymi… A jak mają się sprawy w praktyce? ISystem kaucyjny na horyzoncie Branża z niepokojem spogląda na zbliżający się termin startu systemu kaucyjnego. Choć intencje są jasne i słusz- ne – eliminacja odpadów, większy poziom zbiórki surowca i ponowne wykorzystanie recyklatów w produkcji – tem- po wprowadzania regulacji od początku budzi poważne zastrzeżenia. Przedsiębiorcy, szczególnie ci najmniejsi i średni, wskazują, że nie mają jeszcze gotowej infrastruktury, odpowiednich umów z operatorami ani wiedzy, jak dokładnie system ma funkcjonować w praktyce. Jesteśmy na etapie, gdzie przy- gotowania logistyczne wszystkich uczestników rynku wciąż trwają, a producenci starają się sprostać szybko zbliżające- mu się terminowi zmian. Największym wyzwaniem jest brak spójności z innymi mechanizmami regulacyjnymi, czyli przede wszystkim z ROP-em. System kaucyjny musi być zsynchronizowany z reformowanym równolegle systemem odpowiedzialno- ści producentów, tymczasem nie znamy projektu ustawy ROP oprócz zdawkowych informacji Ministerstwa Klimatu i Środowiska. I tu ponownie pojawia się pośpiech ze strony ministerstwa, które zapowiada wprowadzenie regulacji od 1 stycznia przyszłego roku. Na razie trwają dyskusje w ra- mach ministerstw przy zaangażowaniu Ministerstwa Roz- woju oraz Ministerstwa Rolnictwa. Czy w pogoni za euro- pejskimi celami środowiskowymi nie tworzymy krajowego chaosu legislacyjnego? ICentralizacja czy rynek? Reforma ROP-u stanowi jeden z kluczowych punktów spor- nych pomiędzy Ministerstwem Klimatu a branżą producen- tów i recyklerów. Producenci oraz organizacje branżowe, m.in. Konfederacja Lewiatan, słusznie zauważają, że to właśnie producenci – jako podmioty finansujące system – powinni mieć wpływ na zarządzanie odpadami odzyska- nymi z systemu. Tymczasem ministerstwo zapowiedziało, że jedynym operatorem systemu ma być NFOŚ i GW. Tam też mają wpływać opłaty od producentów. Dodatkowo mamy do czynienia z projektowanymi zmianami personal- nymi w samym ministerstwie, które nie wiadomo jak daleko sięgną. Zagrożenia wynikające z nadmiernej biurokratyzacji i bra- ku elastyczności państwowych struktur to jedynie niektóre z obaw przedstawicieli branży. Co więcej, obawy te popar- te są konkretnymi danymi z krajów, gdzie taki system był wdrożony – centralizacja gospodarki odpadami jest wysoce nieefektywna – tam zbiórka na poziomie 60–70% często spadała po przejściu na państwowy model, a środki finan- sowe, które powinny wspierać recykling i ochronę środowi- ska, bywały redystrybuowane w sposób nieprzejrzysty lub wykorzystywane na inne cele. Najwyższe poziomy osiągają systemy w Belgii i Czechach, gdzie systemem zarządza kilku operatorów. Natomiast na Węgrzech i w Chorwacji system Jak sprawdzi się system kaucyjny? O przygoto- waniach w ekspresowym tempie, obawach producentów oraz konflikcie recyklerów Robert Szyman Dyrektor generalny PZPTS Plast Echo64Brzmienie otoczeniazarządzany centralnie ma mizerne efekty. Przedsiębiorcy wskazują także na ryzyko opóźnień i konfliktów interesów, które mogą wynikać z centralizacji, zwłaszcza jeśli państwo- we instytucje nie będą dysponowały wystarczającą wiedzą i doświadczeniem operacyjnym. Poza tym przecież nie cho- dzi o ściągnięcie dodatkowych pieniędzy od wprowadza- jących, ale o uruchomienie mechanizmów wpływających na stosowanie opakowań przydatnych do recyklingu, co w efekcie ma dać impuls dla lepszych efektów recyklingu. IBranża apeluje o otwartość W obliczu nadchodzących zmian oraz napięć między stro- nami systemu gospodarowania odpadami, przedstawiciele branży apelują o dialog i uwzględnianie głosu sektora two- rzyw w procesie decyzyjnym. Przedsiębiorcy podkreślają, że skuteczna reforma wymaga nie tylko wdrożenia odpo- wiednich regulacji, ale też współpracy między wszystkimi uczestnikami rynku – od producentów, przez firmy recyklin- gowe i regulatorów, aż po samorządy i instytucje państwo- we. Podstawowym problemem staje się rozbieżność inte- resów samorządów i przedsiębiorców. Samorządy bowiem utracą wpływy z najcenniejszej frakcji w żółtym worku, czyli puszki i butelki PET. Wobec tego oczekują zapewnienia re- kompensaty, a w systemie ROP – stałego dopływu środków na zarządzanie pozostałymi odpadami opakowaniowymi. Toteż zarządzanie przez narodowy fundusz daje im tę szan- sę, jakkolwiek według ekspertów dość iluzoryczną. Firmy wprowadzające produkty na rynek chcą mieć realny wpływ na funkcjonowanie systemu, aby płacić tylko za to co jest efektywne i niezbędne. To także pokrywa się z za- pisami Ramowej Dyrektywy Odpadowej, gdzie ROP jest przedmiotem zapisów. Równocześnie branża wskazuje na konieczność unikania nadmiernej biurokracji, która może spowalniać funkcjono- wanie systemu i generować dodatkowe zbędne koszty. Do- datkowo środki, jak wskazują doświadczenia innych krajów, przy systemie centralnym nie zawsze i nie w całości są prze- znaczane na zarządzanie systemem. Zgodnie z dyrektywą przedsiębiorcy powinni pokrywać efektywne koszty netto zarządzania odpadami opakowań, które wraz z produktem wprowadzają na rynek i nic ponadto. 65Plast Echo Lipiec-Sierpień 2025Europejski recykling na krawędzi Tworzywa sztuczne odgrywają klu- czową rolę w krajobrazie przemy- słowym kontynentu. Są nieodzowne w sektorach takich jak opakowania, motoryzacja, budownictwo, elek- tronika czy ochrona zdrowia, a przy tym są niezbędne w dekarbonizacji przemysłu europejskiego. Dlatego tak konieczne jest poprawne ich zagospodarowanie po zakończeniu cyklu ich życia. Znaczące inwestycje oraz stała innowacyjność uczyniły z recyklerów kluczowych uczestników transformacji w kierunku obiegu zamkniętego i suwerenności przemysłowej Europy. Dzięki temu udaje się uniknąć składowania i spalania tworzyw sztucznych. Dziś ten strategiczny sektor stoi na krawędzi załamania. Za- burzona konkurencja ze strony rosnącego importu recykla- tów oraz presja ekonomiczna ograniczają krajową produk- cję, zagrażając niezależności przemysłowej UE, prowadząc do zamykania firm i likwidacji zielonych miejsc pracy. Dane rynkowe nie pozostawiają złudzeń: tempo wzrostu mocy przerobowych i przychodów spadło, przy jednoczesnym zamykaniu się firm recyklingowych w całej Europie. Po- nadto, masowe inwestycje zostały zredukowane o połowę. Szacunki na rok 2024 i prognozy na 2025 wskazują na po- głębienie tych niepokojących trendów. Wszystko to grozi przyspieszeniem deindustrializacji Europy i osłabieniem re- alizacji celów środowiskowych oraz GOZ. W odpowiedzi na te sygnały, organizacja Plastics Recyclers Europe opublikowała dokument wskazujący strategiczne obszary, w których należy niezwłocznie podjąć działania. Apeluje ona do decydentów o pilną ochronę sektora i za- pewnienie przetrwania przemysłu recyklingowego w UE. I6 działań mogących odwrócić kryzys Aby skutecznie chronić europejski przemysł recyklingu tworzyw, należy wzmocnić narzędzia obrony handlowej i rynkowej, chroniące unijne standardy środowiskowe oraz normy zdrowia i bezpieczeństwa. W wielu przypadkach nie są one spełniane przez importowane tworzywa. Dlatego konieczne jest zwiększenie przejrzystości importu, skutecz- na weryfikacja zgodności z przepisami UE oraz wprowadze- nie mechanizmów dostosowania ceł na import recyklatów i produktów zawierających tworzywa z recyklingu. Należy także pilnie zająć się presją ekonomiczną, która dusi euro- pejski sektor recyklingu. Ceny energii w Europie należą do najwyższych na świecie – w 2025 r. były ponad dwukrot- nie wyższe niż przed pandemią. Aby przywrócić konkuren- cyjność, recyklerzy muszą mieć dostęp do taniej i czystej energii, wsparcia w formie dotacji i ulg podatkowych oraz mechanizmów łagodzących presję cenową na surowce. Kolejnym kluczowym obszarem jest harmonizacja systemów ROP w państwach członkowskich. Systemy te powinny pre- miować stosowanie recyklatów pochodzących z UE i zachę- cać firmy do wykorzystywania lokalnych surowców wtór- nych. W ten sposób tworzone będą lokalne miejsca pracy, zmniejszy się emisja CO 2 , a korzyści z recyklingu pozostaną bliżej obywateli. Potrzebna jest też harmonizacja kar za nie- przestrzeganie przepisów, by wyeliminować rozbieżności. Nie można zapominać o ograniczeniu barier administracyj- nych, z jakimi mierzą się recyklerzy w Europie. Uciążliwe procedury i długie oczekiwanie na pozwolenia zniechę- cają do inwestowania i spowalniają rozwój tego niezbęd- nego sektora. Potrzebne jest także wprowadzenie zachęt podatkowych w zamówieniach publicznych, takich jak ulgi podatkowe na produkty wykonane z materiałów z recy- klingu: władze publiczne powinny uwzględnić w decyzjach zakupowych kryteria, które priorytetowo traktują wyko- rzystanie recyklatów pochodzących z UE, stymulując w ten sposób popyt i wspierając europejskie firmy recyklingowe. Ustanowienie jednolitego rynku odpadów i zapewnienie wysokiej jakości standardów w zakresie zbiórki, sortowa- nia, recyklingu i tworzyw pochodzących z recyklingu to konieczność; zwłaszcza opracowanie ujednoliconych ram we wszystkich państwach członkowskich. Istotne jest też zmniejszenie presji cenowej na surowce poprzez regulowa- nie spekulacji odpadami i wdrożenie środków zapewniają- cych, że tylko operatorzy posiadający odpowiednie zezwo- lenia na recykling mogą kupować posortowane odpady. ICo dalej: działanie, determinacja i zaangażowanie Ożywiony europejski sektor recyklingu tworzyw, opar- ty na zielonych innowacjach i uczciwej konkurencji, jest niezbędny, by utrzymać strategiczną autonomię Europy w zmieniającym się globalnym otoczeniu. Załamanie inwe- stycji wymaga zdecydowanej reakcji, ponieważ branża ta odgrywa kluczową rolę w realizacji celów klimatycznych, ochronie zdrowia publicznego i utrzymaniu pozycji Europy jako lidera transformacji w kierunku GOZ. Realizacja przedstawionych postulatów, jak i uznanie recy- klingu tworzyw za sektor strategiczny dla unijnego przemy- słu, są koniecznością. Stawką są lata postępu środowisko- wego i technologicznego. Czy UE podejmie to wyzwanie? Ton Emans Prezes Plastics Recyclers Europe Plast Echo66Brzmienie otoczeniaPrzez ostatnie 3 lata projekt INDUSAC, finansowany ze środków Unii Europejskiej, z powodzeniem testował i roz- wijał nowatorski, zorientowany na człowieka model współ- pracy między przemysłem a środowiskiem akademickim. Cel? Skuteczne, szybkie i inkluzywne rozwiązywanie rze- czywistych wyzwań biznesowych. Dzięki dedykowanej platformie cyfrowej i jasno określonej metodologii, projekt połączył ponad 250 firm z zespoła- mi studentów i naukowców z całej Europy. W ciągu 3 lat opublikowano 251 wyzwań przemysłowych, na które od- powiedziało aż 166 międzynarodowych zespołów współ- twórczych. W ciągu zaledwie 4–8 tygodni dostarczono konkretne rozwiązania odpowiadające na potrzeby rynku. To jednak nie tylko liczby. INDUSAC stworzył solidne fun- damenty pod przyszłą współpracę – od gotowych narzę- dzi cyfrowych, przez kompletne scenariusze współpracy, aż po szczegółową metodologię. Wszystko to czyni model łatwym do wdrożenia w europejskich uczelniach, klastrach innowacji i firmach. Co ważne, projekt przyciągnął szerokie grono uczestników. Aż 67% z nich pochodziło z tzw. wide- ning countries, co przyczyniło się do bardziej zrównowa- żonego rozwoju europejskiej przestrzeni innowacji. Ponad 190 studentów otrzymało też wsparcie finansowe do 1000 euro za udział w projekcie. Efekty mówią same za siebie. Średnia satysfakcja uczestni- ków – zarówno z procesu, jak i platformy – przekroczyła 4,2 w 5-stopniowej skali. 90% uczestników deklaruje poprawę umiejętności przedsiębiorczych i przekrojowych, a ponad 91% poleciłoby udział w projekcie swoim znajomym. Wi- doczność projektu również robi wrażenie – dotarł on do ponad 370 tys. studentów i naukowców oraz 24 tys. firm. Wyniki prezentowano na 61 wydarzeniach i opisano w oko- ło 200 publikacjach medialnych. INDUSAC udowadnia, że możliwe jest tworzenie realnych innowacji w oparciu o współpracę między światem nauki i biznesu. A co najważniejsze – model ten jest gotowy do wdrożenia tu i teraz, w całej Europie. Więcej informacji: www.indusac.eu INDUSAC łączy Europę innowacjami: nowy model współpracy uczelni z biznesem 67Plast Echo Lipiec-Sierpień 2025Gama Dostawców T worzywapierwoTne Besspol Sp. z o.o. Sp.k. ul. Sokola 10 86-031 Osielsko tel.: +48 52 381 32 31 handel@besspol.pl www.besspol.pl Grupa Azoty Polyolefins S.A. ul. Kuźnicka 1 72-010 Police tel.: +48 785 131 555 commercial@grupaazoty.com www.polyolefins.grupaazoty.com Nexeo Plastics Poland Sp. z o.o. ul. Ruchliwa 15 02-182 Warszawa tel.: +48 600 772 217 azbucki@nexeoplastics.com www.nexeoplastics.com Plastoplan Polska Sp. z o.o. al. Księcia Józefa Poniatowskiego 1 03-901 Warszawa tel.: +48 22 295 92 31 biuro@plastoplan.pl www.plastoplan.pl Polykemi AB Bronsgatan 8 271 21 Ystad, Szwecja tel.: +46 411 797 34 aleksander.kurszewski@polykemi.se www.polykemi.com SABIC Poland Sp. z o.o. ul. Komitetu Obrony Robotników 45A 02-146 Warszawa tel.: +48 22 432 37 37 piotr.kwiecien@sabic.com www.sabic.pl T worzywawTórne Import Export Hurt Spedycja J.J. Sp. z o.o. ul. Akacjowa 20 43-450 Ustroń tel.: +48 603 429 603 office@plastic-trader.com plastic-trader.tworzywa.biz B arwnikiidodaTki GM Color Sp. z o.o. ul. Wojska Polskiego 65a 85-825 Bydgoszcz tel.: +48 52 515 35 35 office@gmcolor.pl www.gmcolor.pl Grafe Polska Sp. z o.o. ul. K. Miarki 15/4 42-700 Lubliniec tel.: +48 34 351 36 72 grafe@grafe.pl www.grafe.pl Rutalia Masterbatches & Additives ul. Bellottiego 1 lok. 24 01-022 Warszawa tel.: +48 22 425 94 40 rutalia@rutalia.com www.rutalia.com w Tryskarki Arburg Polska Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie 233 02-495 Warszawa tel.: +48 22 723 86 50 poland@arburg.com www.arburg.pl Engel Polska Sp. z o.o. ul. Ostródzka 50B 03-289 Warszawa tel.: +48 22 510 38 01 info.pl@engel.at www.engelglobal.com/pl Fanuc Polska Sp. z o.o. ul. Tadeusza Wendy 2 52-407 Wrocław tel.: +48 71 776 61 60 sales@fanuc.pl www.fanuc.pl Mapro Polska S.A. ul. Legionów 94N 42-202 Częstochowa tel.: +48 887 040 045 biuro@mapropolska.pl www.mapropolska.pl Plast Echo68Gama dostawcówSumitomo (SHI) Demag Plastics Machinery Polska Sp. z o.o. ul. Legionów 136 42-202 Częstochowa tel.: +48 34 370 95 40 sdpl.info@shi-g.com www.poland.sumitomo-shi-demag.eu Wittmann Battenfeld Polska Sp. z o.o. 05-825 Grodzisk Mazowiecki Adamowizna, ul. Radziejowicka 108 tel.: +48 22 724 38 07 info@wittmann-group.pl www.wittmann-group.com F ormyiakcesoria doForm Meusburger Georg GmbH & Co. KG Kesselstraße 42 A-6960 Wolfurt, Austria tel.: +48 602 102 271 s.witaszek@meusburger.com www.meusburger.com s ysTemy gorącokanałowe Yudo Poland Sp. z o.o. ul. Północna 15-19/225 54-105 Wrocław tel.: +48 887 333 705 yudopl@yudoeu.com www.yudopl.com U rządzeniado recyklingu Argus Maszyny Sp. z o.o. ul. Polna 13 84-240 Reda tel.: +48 533 202 141 biuro@argusmaszyny.pl www.argusmaszyny.pl Bagsik Sp. z o.o. Sp.k. ul. G.H. Donnersmarcka 16 41-807 Zabrze tel.: +48 32 334 00 00 office@bagsik.net www.bagsik.net IRT – Ide Recycling Technologies Liebigstrasse 16 73760 Ostfildern, Germany tel.: +48 602 355 320 siess@poczta.fm www.irt-recycling.de M-A-S Maschinen- und Anlagenbau Schulz GmbH Hobelweg 1 4055 Pucking, Austria tel.: +43 660 823 60 72 e.jamrozek@mas-austria.com www.mas-austria.com Plasmaq, Lda Zona Industrial da Barosa, Lt 8 Carreia de Água 2400 – 016 Leiria, Portugalia tel.: +48 505 348 946 comercial.pl@plasmaq.pt www.plasmaq.pt U rządzenia peryFeryjne Moretto East Europe Sp. z o.o. ul. Strefowa 8 42-202 Częstochowa tel.: +48 34 390 36 15 info@morettoeasteurope.com www.moretto.com o pakowania Przetwórstwo Tworzyw Sztucznych Plast-Box S.A. ul. Lutosławskiego 17A 76-200 Słupsk tel.: +48 59 840 08 80 bok@plast-box.com www.plast-box.com 69 Plast Echo Lipiec-Sierpień 2025Next >