Wadą produktów z PVC jest wytwarzanie podczas pożaru żrących i korozyjnych emisji chlorowodoru. U ludzi może to prowadzić do poważnych poparzeń dróg oddechowych i śluzówek. Jeżeli w związku z innymi tworzywami sztucznymi można mówić o zalecie, to polega ona na tym, że nawet przy bezpiecznych stężeniach HCl jego obecność jest wyczuwalna dla ludzi na skutek działania drażniącego na śluzówki, zaś żrące działanie chloru wywołuje natychmiastową reakcję ucieczkową. To „zauważalne” działanie stoi w przeciwieństwie do innych powstających w ognisku pożaru bezwonnych i zagrażających życiu gazów pożarowych. Poza tym podczas spalania mogą powstawać zawierające chlor związki organiczne PCDD/PCDF (polichlorowana dibenzodioksyna i dibenzofuran. Niemieckie Towarzystwo Analizy Stanowisk Pracy i Środowiska (GfA) poddało badaniom ponad 200 próbek z pożarów, w których pewną rolę odgrywały tworzywa sztuczne chloroorganiczne, przede wszystkim PVC. W ponad 90% wszystkich próbek wykryto PCDD i PCDF.
W przypadku pożaru z udziałem PVC krytyczny jest kontakt chlorowodoru z wodą gaśniczą, który powoduje wytworzenie się kwasu solnego i powstanie szkód korozyjnych w budynku. Jednak znaczenie tego efektu w porównaniu z dominującymi zniszczeniami spowodowanymi przez wysoką temperaturę pożaru pozostaje w każdym przypadku do indywidualnej oceny. Renowacje miejsc pożaru, niezależnie od występowania, albo niewystępowania PVC, należy przeprowadzić starannie, według aktualnego stanu techniki. W przypadku pożaru występują temperatury znacznie przekraczające 1000°C. To ekstremalne obciążenie temperaturą jest główną przyczyną nienaprawialnych uszkodzeń budynków.
W pogorzeliskach głównym zagrożeniem dla zdrowia są: sadza, policykliczne węglowodory aromatyczne (PAK), bifenyle polichlorowane (PCB) i dioksyny. Powstające związki stałe są jednak związane z sadzą powstałą w wyniku pożaru i z tego powodu wykazują tylko niewielką mobilność. Jeżeli nawet podczas pożaru i po jego zakończeniu należy zakładać istnienie ryzyka wchłonięcia dioksyn przez wdychanie sadzy, jak dotąd nie stwierdzono zwiększonej zawartości dioksan we krwi nawet u strażaków, którzy w przypadku pożarów należą do grupy poddanej najwyższej ekspozycji.
Wyroby budowlane z PVC stwarzają problemy podczas usuwania na składowiskach wskutek wypłukiwania z nich substancji toksycznych
Ponieważ PVC nadaje się do recyklingu, więc rury z PVC nie powinny być przekazywane na składowiska, ale wykorzystywane, jako surowiec wtórny. W Republice Federalnej Niemiec od 2005 roku przepisy zabraniają przekazywania na składowiska materiałów nadających się do wykorzystania energetycznego, do których zalicza się również PVC. Od 1994 roku został utworzony system zbiórki i ponownego wykorzystania rur PVC. Dzięki systemowi zbiórki, zorganizowanemu przez Kunststoffrohrverband e.V. (Związek Rur z Tworzyw Sztucznych) we współpracy z posiadającymi certyfikat specjalistycznymi zakładami, zapewniono i udokumentowano system zbiórki, obróbki i wykorzystania wszystkich odpadów pochodzących z rur z tworzyw sztucznych.Odpady rur są sortowane, oczyszczane i rozdrabniane. Rozdrobnione tworzywo sztuczne jest ponownie wykorzystywane w przemyśle tworzyw sztucznych. Wykorzystanie istniejącego potencjału przetwórczego zależy jednak od szczegółowych informacji, jak również od gotowości pokrycia kosztów przerobu przy zakupie wyrobu. Wskutek długiej trwałości wyrobów z PVC stosowanych w budownictwie, występująca aktualnie ilość odpadów w stosunku do wielkości produkcji jest bardzo mała.
