Europejskie Stowarzyszenie Producentów Folii (EuPF) poinformowało, że Komisja Europejska potwierdziła pełne zwolnienie folii do owijania palet oraz taśm spinających z 100-procentowego obowiązku ponownego użycia, określonego w art. 29 ust. 2 i 3 rozporządzenia PPWR (Packaging and Packaging Waste Regulation).
Dlaczego zwolnienie zostało przyznane?
Decyzja zostanie formalnie przyjęta w drodze aktu delegowanego. Komisja powołuje się na wyniki analizy Deloitte, która wykazała, że wprowadzenie systemów wielokrotnego użytku dla tych produktów generowałoby bardzo wysokie koszty inwestycyjne, logistyczne i operacyjne. W wielu przypadkach konieczne byłoby prowadzenie dwóch równoległych linii pakowania (dla opakowań jednorazowych i wielorazowych). Co więcej, transport wielorazowych systemów powodowałby wzrost emisji CO₂.
Nierozwiązany problem: art. 29 ust. 1
Zwolnienie dotyczy tylko art. 29 ust. 2 i 3. Nadal otwarta pozostaje kwestia art. 29 ust. 1, który nakłada obowiązek ponownego użycia 40% opakowań do transportu transgranicznego do 2030 r. i 70% do 2040 r.
Komisja zapowiedziała „pragmatyczne i realistyczne” podejście do opracowania aktu wykonawczego na podstawie art. 30, który określi sposób liczenia wskaźników ponownego użycia.
Dlaczego branża domaga się również zwolnienia z art. 29 ust. 1?
EuPF wskazuje, że dostępne dane naukowe i ekonomiczne przemawiają także za wyłączeniem folii stretch i taśm spinających z obowiązków dla transportu transgranicznego:
- Analiza cyklu życia IFEU: rozwiązania wielokrotnego użytku mogą zwiększać emisje gazów cieplarnianych nawet o 1700%.
- Studium ekonomiczne RDC: dodatkowe koszty dla firm sięgnęłyby prawie 5 mld euro rocznie w ośmiu sektorach.
- Im dłuższe odległości transportu, tym większe emisje i straty efektywności. Reuse w logistyce międzynarodowej jest mniej korzystny niż jednorazowe folie o zoptymalizowanej gramaturze.
- Wymóg stosowania dwóch systemów paletyzacji (na rynek UE i eksport) oznaczałby kompletną reorganizację łańcuchów dostaw i spadek konkurencyjności – bez realnej korzyści środowiskowej.
Co dalej?
EuPF popiera wdrażanie PPWR oparte na dowodach naukowych i realiach przemysłowych. Stowarzyszenie podkreśla, że celem regulacji powinno być rzeczywiste zmniejszenie wpływu na środowisko, a nie tworzenie obowiązków niemożliwych do wdrożenia.
Ważne jest także zachowanie kluczowych standardów:
- stabilności ładunku,
- bezpieczeństwa pracowników,
- wydajności procesów logistycznych.
To efekty wieloletnich inwestycji i optymalizacji technologicznej, których nie można przekreślić.
- Stanowisko EuPF: Utrzymać zwolnienie z art. 29 ust. 2 i 3 (już potwierdzone),
- Uzyskać analogiczne zwolnienie z art. 29 ust. 1,
- Aktywnie uczestniczyć w pracach nad aktem wykonawczym z art. 30, aby metodologia liczenia poziomów ponownego użycia była realistyczna i zgodna z praktyką przemysłową.
