Francuscy naukowcy opracowali nowy typ polimeru, który cechuje się zarówno znakomita twardością, jak również wysoką podatnością do odkształcania się.Prace nad nowym gatunkiem polimeru prowadzone były w paryskiej jednostce Industrial Physics and Chemistry Higher Educational Institution. Trwały ponad dwa lata. Powstał materiał w kolejce po który już teraz ustawia się wiele branż zainteresowanych jego wykorzystywaniem na własne potrzeby. Mowa tu przede wszystkim o sektorze samochodowym i lotniczym, a także budownictwie, elektronice, a nawet produkcji sprzętu sportowego.
Innowacyjność materiału bierze się z faktu, że łączy on w sobie przeciwstawne do tej pory właściwości. Jest twardy i trwały, ale jednocześnie można go ogrzewać i dowolnie kształtować. To rzadko spotykane, bowiem zazwyczaj polimery, jako tworzywa termoplastyczne pozwalają się bardzo łatwo formować i topić, a z kolei polimery będące duromerami posiadają cechy metalu lub ceramiki, czyli są twarde, nieelastyczne, z wysoką wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie i ściskanie, ale zazwyczaj nietopliwe lub trudnotopliwe i często kruche. Przykładem takiego duromeru jest choćby bakelit - najstarsze przemysłowe tworzywo sztuczne. Dawniej było wykorzystywane jako materiał konstrukcyjny i elektroizolacyjny, m.in. przy produkcji sprzętu AGD. Na etapie kondensacji łatwo się topi. Jest to też jedyny moment, kiedy można mu nadać pożądany kształt. Gdy bowiem raz zastygnie, staje się nietopliwe i nierozpuszczalne.
Tymczasem osiągnięcie francuskich badaczy zrywa z dotychczasowym podziałem jeśli idzie o właściwości materiałów. Ich polimer jest tak samo trwały jak duromery, ale o wiele bardziej od nich plastyczny. Jego kształt można wielokrotnie zmieniać. Robi się to m.in. przy wysokich temperaturach, przy czym nie następuje tu utrata mechanicznych właściwości oryginału. W przeciwieństwie do polimerów, które po podgrzaniu stają się bardzo miękkie, skonstruowane przez Francuzów tworzywo po podgrzaniu nadal przypomina ciało stałe. Można go jednak od nowa kształtować i formować, gdyż w wyższych temperaturach niektóre z jego wiązań rozpadają się. Po schłodzeniu wiązania te tworzą się na nowo.
