Woda chłodząca odgrywa bardzo ważną rolę w przetwórstwie tworzyw sztucznych. Chłodzone są nią przecież zarówno formy wtryskowe jak i chłodnice oleju hydraulicznego. Woda posiada też szereg zalet jako nośnik ciepła. Ale też wymagania z nią związane są wysokie.Prawidłowa pielęgnacja wody chłodzącej kształtuje się nieco inaczej niż pokazuje doświadczenie w przypadku zarządzania olejami hydraulicznymi. W zakładach przetwórstwa wtryskowego istnieje coraz większa tendencja, aby ze względu na oszczędność energii używać dwóch oddzielnych obiegów chłodzenia.
Pierwszy z obiegów to obieg chłodzenia form, temperatury w zależności od wymagań pomiędzy 6 st. C a 15 st. C. Drugi obieg chłodzenia układu hydraulicznego dotyczyłby temperatur pomiędzy 25 st. C a 32 st. C.
Te różne temperatury prowadzą do różnych obciążeń wody chłodzącej. Różnica ciśnień wody na chłodnicy (wlot i wylot) powinna wynosić co najmniej 2,5 bar.
Rozróżnia się też obiegi otwarte i zamknięte, które umożliwiają różne wnikanie zanieczyszczeń z otoczenia do wody chłodzącej.
Ważne jest, aby poprzez skuteczne i efektywne przygotowanie wody oraz jej pielęgnację unikać występowania takich problemów jak zanieczyszczenie i zamulenie układu, osady wapna i osady składników mineralnych na wymiennikach ciepła, rozwój zanieczyszczeń mikrobiologicznych oraz korozja.
Wszystkie te czynniki pogarszają bowiem możliwość optymalnego odprowadzania ciepła produkcyjnego form i wtryskarek. Mogą także prowadzić do niepożądanego podwyższenia temperatury oleju hydraulicznego.
W przemyśle tworzyw sztucznych pod wpływem wody chłodzącej może powstawać szereg uszkodzeń. Najważniejsze z nich to osady wywołane twardością wody, korozja, równomierna korozja powierzchniowa, nierównomierna korozja powierzchniowa, zanieczyszczenia biologiczne.
Powstawanie osadów wywołanych twardością wody wiąże się z faktem, że twardość całkowita, twardość węglanowa oraz dwutlenek węgla rozpuszczony w wodzie działają na siebie wzajemnie. To wzajemne oddziaływanie wyraża się w równowadze na linii wapno - kwas węglowy. Jeśli przez wpływy termiczne lub przez dodatek wody zawartość dwutlenku węgla spada lub z wodorowęglanu uwalnia się dwutlenek węgla, to przy obecności twardości całkowitej powstaje wapno. Wapno to osadza się często na powierzchniach wymiany ciepła w formach, na chłodnicach oleju, w strefach zasiania ślimaków, oraz w maszynie chłodniczej i w wieży chłodniczej. Na skutek powstawania osadów mocnemu pogorszeniu mogą ulec funkcje przenoszenia ciepła, aż do wystąpienia awarii całego układu. Nagłemu wzrostowi ulega dodatkowe zużycie energii na odprowadzanie ciepła produkcyjnego.
Za przykład tego typu niech posłuży sytuacja, w której przy grubości warstwy osadu wapna w wymienniku ciepła wynoszącej tylko 1,5 mm zapotrzebowanie na wydajność chłodzenia wzrasta np. o 28 proc. W praktyce oznacza to, że dla odprowadzenia ciepła potrzebna jest wydajność chłodzenia większa o 28 proc.
