Wszystkie wymienione odmiany polietylenu cechuje dobra odporność na alkohole, rozcieńczone za-sady i kwasy oraz ograniczona odporność na węglowodory alifatyczne i aromatyczne, chlorowcopochodne, oleje mineralne i substancje o właściwościach utleniających.
Do wad LDPE zaliczyć można podatność na pękanie naprężeniowe, a także niską wytrzymałość, sztywność i maksymalną temperaturę pracy, która ogranicza jego wykorzystanie. Lepszą charakterystykę wytrzymałościową ma LLDPE, który z powodzeniem może zastąpić polietylen o ni-skiej gęstości w wielu dotychczasowych zastosowaniach.
HDPE, w porównaniu z LDPE i LLDPE, charakteryzuje się wyższą wytrzymałością na rozciąganie. Jednak, podobnie jak LDPE, jest podatny na pękanie naprężeniowe. W trakcie formowania wyrobów z HDPE należy brać pod uwagę skurcz przetwórczy.
Najpopularniejszą techniką przetwarzania polietylenu o niskiej gęstości jest wytłaczanie (formowanie z rozdmuchem, folie wylewane, izolacje itp.), choć może być również kształtowany przez formowanie wtryskowe lub rotacyjne.
Polietylen o małej gęstości znajduje głównie zastosowanie w produkcji folii opakowaniowych (także wielowarstwowych), owijek i toreb plastikowych. Wykorzystywany jest też do produkcji opakowań przemysłowych (tacek, butelek do napojów gazowanych, szamponów itp.), osłon elementów komputerowych i urządzeń laboratoryjnych. Służy do izolowania przewodów elektrycznych, bądź do wyrobu włókien do produkcji dywanów.
Z LLDPE produkuje się opakowania i worki o podwyższonej wytrzymałości, torebki do zabezpieczania towaru podczas transportu.
Polietylen o wysokiej gęstości można łatwo przetwarzać poprzez formowanie wtryskowe, wytłaczanie, formowanie z rozdmuchem i rotacyjne. Jest używany głównie do produkcji seryjnej i ciągłej. Gatunki HDPE charakteryzujące się szerokim rozkładem masy cząsteczkowej (o wyższym wskaźniku płynięcia) służą do wytwarzania folii i geomembran, rotacyjnie formowanych, pustych w środku produktów wielkogabarytowych i rur. Gatunki o wąskim rozkładzie mas cząsteczkowych znajdują zastosowanie w produkcji wyrobów formowanych wtryskowo lub włókien.
Polipropylen
Polipropylen (PP), od momentu pojawienia się na rynku w latach 50-tych XX w., cieszy się ogromną popularnością. Jest drugim, po polietylenie, najczęściej stosowanym polimerem na świecie.
PP jest typowym przykładem polimeru, w którym następuje zjawisko stereospecyficzności struktury. Jego właściwości mechaniczne są silnie związane z budową przestrzenną łańcuchów polimerowych. Największe znaczenie dla przetwórców ma krystaliczny, tzw. izotaktyczny PP otrzymywany wobec katalizatorów Zieglera-Natty. Pod wieloma względami polipropylen, którego właściwości zestawiono w tabeli, podobny jest do polietylenu o wysokiej gęstości.
| Właściwość | Polipropylen |
| gęstość [g/cm3] | 0,90-0,92 |
| opór właściwy skrośny [Ω × cm] | 1014 |
| stała dialektryczna | 2,4 |
| palność (UL94) | HB |
| wytrzymałość na rozerwanie [MPa] | 30-40 |
| wydłużenie przy zerwaniu [%] |
>50
|
| wydłużenie na granicy plastyczności [%] |
≥8 |
| twardość [Shore D] | 70 |
|
temperatura ugięcia pod obciążeniem [°C] HDT @0,46 MPa |
100-120 |
| temperatura zeszklenia [°C] | -35 |
| temperatura topnienia fazy krystalicznej, Tm [°C] | 165 |
| temperatura mięknienia wg Vicata (met.B) [°C] | 65 |
| max. temperatura pracy [°C] | 100 (140 chwilowo) |
Ze względu na dobre właściwości barierowe (niska przepuszczalność wilgoci i pary), wysoką wytrzymałość i niski koszt, a także łatwość zadruku, polipropylen jest idealny do wielu zastosowań opakowaniowych w postaci folii wylewanej (cast) lub orientowanej dwuosiowo (BOPP) - opakowania do żywności, owijki z folii termokurczliwej, folie dla przemysłu elektronicznego. Duża ilość PP wykorzystywana jest w postaci włókien i tkanin.
PP formowany wtryskowo używany jest m.in. do produkcji skrzynek, butelek i doniczek, sprzętów gospodarstwa domowego, zabawek. W przemyśle motoryzacyjnym służy do wyrobu obudów i tac akumulatorów, zderzaków, okładzin błotników, paneli przyrządów i tapicerki drzwi.
Ze względu na wysoką odporność chemiczną i bakteryjną oraz sterylizację parą, polipropylen obecny jest w zastosowaniach medycznych - produkuje się z niego strzykawki jednorazowe, fiolki medyczne, urządzenia diagnostyczne itp.
Oprócz homopolimeru PP wytwarzane są także kopolimery propylenu z etylenem w celu do-pasowania właściwości tworzywa do określonych zastosowań.
Kopolimery zawierające 1-7% etylenu rozmieszczonego nieregularnie w łańcuchach PP, mają wysoką elastyczność i przejrzystość optyczną, odpowiednią do zastosowań w obszarach, gdzie wymaga się wysokiej jakości i estetycznego wyglądu produktów.
Kopolimery zawierające 5-15% etylenu, w postaci regularnie rozmieszczonych bloków, są twarde i mocne. Cechują się wysoką odpornością na uderzenia i są odpowiednie do zastosowań przemysłowych.
