Położenie wlewaka przy projektowaniu i obliczaniu wyrobów z tworzyw

Jeśli chodzi o skutki niewłaściwego położenia wlewka, to warto zauważyć, że ponieważ wlewki zawsze pozostawiają wyraźne ślady, to nie należy ich umieszczać na widocznych powierzchniach, które muszą charakteryzować się dobrą jakością. W obszarze każdej przewężki występuje duże obciążenie materiału (ścinanie), a następstwem tego jest znaczne pogorszenie własności stosowanego tworzywa. Niewzmocnione tworzywa sztuczne zapewniają lepszą jakość linii łączenia aniżeli tworzywa wzmocnione.

Współczynniki pogorszenia własności w okolicy linii łączenia wyraźnie zależą od rodzaju i ilości napełniaczy lub dodatków wzmacniających. Szkodliwy wpływ wywierają ponadto dodatki np. środków ułatwiających przetwórstwo lub środków ograniczających palność. Dlatego też trudno jest oszacować przypuszczalny stopień pogorszenia wytrzymałości. Należy również pamiętać o tym, że w obszarze linii łączenia - charakteryzującym się wystarczająco dobrą wytrzymałością na rozciąganie - udarność i wytrzymałość na obciążenia przemienne wcale nie musi być równie dobra. Przy stosowaniu włóknistych wzmacniaczy, włókna układają się w okolicy linii łączenia w kierunku poprzecznym do kierunku płynięcia. Następstwem tego jest znaczne pogorszenie własności mechanicznych w tym miejscu wypraski.

Jeśli chodzi o prawidłowe położenie wlewka, to w wyrobach o skomplikowanym kształcie geometrycznym najczęściej nie można uniknąć linii łączenia. Jeśli w żaden sposób nie da się zmniejszyć ich liczby, to należy je przesunąć do obszarów, które z punktu widzenia jakości powierzchni i wytrzymałości mechanicznej nie są obszarami krytycznymi. Można to uzyskać przez zmianę położenia wlewka lub przez zwiększenie/zmniejszenie grubości ścianek wypraski.

Podstawowe zasady przy tego rodzaju czynnościach, to nie umieszczanie przewężek w strefach narażonych na duże obciążenia, wykluczenie możliwość tworzenia się linii łączenia tworzywa w wyprasce i ograniczenie liczby linii łączenia do minimum. Trzeba tez pamiętać o tym, by nie dopuszczać do tworzenia się linii łączenia w obszarach wypraski narażonych na duże obciążenia oraz o tym, że w przypadku wzmocnionych tworzyw sztucznych położenie przewężki decyduje o skłonności wypraski do paczenia się. Koniecznie trzeba też wykluczyć możliwość zamykania powietrza, zapewniając wystarczające odpowietrzenie formy.