Wpływ systemów rurowych z tworzyw sztucznych na środowisko naturalne

Badania w zakresie Analizy Cyklu Życiowego prowadzone były przez uznany w skali międzynarodowej Flamandzki Instytut ds. Badań Technologicznych (VITO), zgodnie z metodologią określoną w normach ISO 14040 i 14044. Ustalenia VITO poddane zostały następnie niezależnej krytycznej weryfikacji przez inną uznaną instytucję zajmującą się kwestiami zrównoważonego rozwoju, Denkstatt GmbH z Austrii, zgodnie z metodologią ISO.

W badaniu wykorzystano dane dotyczące systemów rurowych z tworzyw sztucznych uzyskane od firm reprezentujących ponad 50% rynku europejskiego. Dane dotyczące porównywalnych materiałów alternatywnych stosowanych do budowy systemów rurowych (beton, żeliwo ciągliwe i miedź) uzyskano na podstawie ogólnie dostępnych informacji.

Kryteria oceny wpływu na środowisko

Wpływ na środowisko każdego materiału do produkcji rur oceniono w odniesieniu do sześciu różnych kryteriów w trakcie pełnego cyklu życiowego takiego materiału.
  1. Powodowanie „wyczerpywania zasobów nieodnawialnych” wskutek nadmiernej eksploatacji zasobów mineralnych, paliw kopalnych i innych nieożywionych, nieodnawialnych surowców, która może doprowadzić do wyczerpania zasobów naturalnych.
  2. Przyczynianie się do „zakwaszania środowiska” - emisja takich związków jak dwutlenek siarki czy tlenki azotku powstających podczas procesów produkcyjnych, powodujących kwaśne deszcze, które wywierają niszczący wpływ na glebę, zasoby wodne, organizmy ludzkie i zwierzęce, oraz cały ekosystem.
  3. Przyczynianie się do „eutrofizacji”, występującej wskutek nadmiernego nawożenia wody i gleby substancjami odżywczymi (takimi jak azot i fosfor). Skutkuje ona nadmiernym wzrostem roślin oraz śmiercią fauny jezior i cieków wodnych.
  4. Przyczynianie się do „globalnego ocieplenia” (ich ślad węglowy) – izolujący wpływ gazów cieplarnianych, takich jak CO2 i metan, w atmosferze to główna przyczyna globalnego ocieplenia, mającego wpływ zarówno na zdrowie ludzi jak i stan ekosystemu, w którym żyjemy.
  5. Przyczynianie się do „niszczenia warstwy ozonowej” – niszczenie warstwy ozonowej w atmosferze powodowane przez emisje chemicznych środków spieniających i czyszczących umożliwia przepływ większych ilości słonecznego promieniowania UV, powodującego raka skóry i zmniejszającego plony.
  6. Przyczynianie się do „utleniania fotochemicznego” – w przypadku, gdy fotochemiczna reakcja światła słonecznego z pierwotnymi substancjami zanieczyszczającymi atmosferę, takimi jak lotne związki organiczne i tlenki azotu, prowadzi do powstawania smogu chemicznego, który ma niekorzystny wpływ na zdrowie ludzkie, na plony oraz na cały ekosystem

Porównanie różnych systemów rurowych

Różne rodzaje systemów rurowych wymagają różnego rodzaju parametrów użytkowych. Zostały one zapewnione dzięki wykorzystaniu szeregu materiałów alternatywnych oraz różnych klas tworzyw sztucznych. W ramach tego badania dokonano bezpośredniego porównania pomiędzy systemami rurowymi z polipropylenu lub PVC oraz z żeliwa ciągliwego do budowy wewnętrznych instalacji kanalizacyjnych; pomiędzy systemami rurowymi z polietylenu lub PVC oraz z żeliwa ciągliwego do budowy ciśnieniowych przewodów do dystrybucji wody; trzema różnymi rodzajami rur z PVC lub polipropylenu a rurami betonowymi do budowy bezciśnieniowych przewodów kanalizacyjnych oraz pomiędzy rurami z polietylenu sieciowanego (PEX) lub wielowarstwowymi rurami PE-PEX/AI/PE-PEX a rurami miedzianymi do budowy przewodów ze ścianką litą do przesyłu gorących i zimnych cieczy.

Badanie w sposób ewidentny wykazało przewagę systemów rurowych z tworzyw sztucznych. Stwierdzono, że we wszystkich analizowanych zastosowaniach wykorzystanie systemów rurowych na bazie tworzyw sztucznych powoduje zmniejszenie śladu ekologicznego średnio o dwie trzecie w porównaniu z materiałami tradycyjnymi.

brak
 

The European Plastic Pipes and Fittings Association

Belgia