Ministerstwo przypomina też, że zgodnie z załącznikiem do dyrektywy w sprawie odpadów oraz definicją recyklingu zawartą w przepisach obecnej ustawy o odpadach, recyklingiem jest również recykling organiczny rozumiany jako obróbka tlenowa w tym kompostowanie lub obróbka beztlenowa odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan.
Tym samym więc, co podkreśla resort nie jest uzasadnione twierdzenie, że kompostowanie nie jest formą recyklingu.
- Przepisy projektu ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi nie są sprzeczne z dyrektywą 94/62/WE w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych - zastrzega minister Nowicki.
Zaproponowane przez jego resort rozwiązania są dopuszczalne w świetle art.4, ust 2 dyrektywy, ponieważ prowadzą do zapobiegania powstawaniu odpadów poprzez skłonienie klientów do ograniczenia pobierania torebek foliowych, szczególnie wydawanych za darmo, do ilości koniecznej do zapakowania produktów, ograniczając tym samym ich zużycie do niezbędnego minimum.
Zdaniem ministra obecnie torebki te pobierane są w zbyt dużych ilościach nieuzasadnionych koniecznością zapakowania zakupionych produktów. To zaś powoduje powstawanie dodatkowej masy odpadów, które w znacznej ilości trafiają na składowiska odpadów.
Tymczasem zgodnie z załącznikiem do dyrektywy w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych jednym z zasadniczych wymogów dotyczących opakowań jest ich wytwarzanie w sposób ograniczający ich objętość i masę do niezbędnego minimum.
Koniec z dysproporcjami
Wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach, m.in. napoje w butelkach, produkty mleczarskie w opakowaniach, produkty gastronomiczne w jednorazowych naczyniach) zgodnie z przepisami prawa, mają obowiązek stosować się do tych wymagań. W przypadku toreb foliowych, gdzie pakowanie produktów dokonywane jest nie przez wprowadzających produkty, ale przez nabywców tych produktów, opakowania te są wprowadzane na rynek bez obowiązku spełniania tych wymagań oraz rozliczenia się z poziomów odzysku i recyklingu (oprócz jednostek handlowych o powierzchni handlowej przekraczającej 500 mkw.) oraz sieci jednostek handlowych o łącznej powierzchni przekraczającej 5000 mkw.).
Opakowania te mimo ich łącznej dużej masy wprowadzanej na rynek są potraktowane w polskim prawie w sposób nieproporcjonalnie korzystny w odniesieniu do innych opakowań.
Zaproponowane rozwiązanie nieobciążające bezpośrednio przedsiębiorców, pozwoli na wyrównanie tych dysproporcji. Zapis ten nie stoi więc w sprzeczności z artykułem 18 dyrektywy, ponieważ zaproponowane rozwiązania zmierzają do wypełnienia wymagań określonych w załączniku do dyrektywy w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych, a więc nie są utrudnieniem wykraczającym poza zapisy dyrektywy.
Należy przy tym dodać, że podobne rozwiązanie, jak zaproponowane w projekcie ustawy obowiązuje już w Irlandii od roku 2002.
