Nanoszenie swobodne
Istota nanoszenia swobodnego polega na bezpośrednim polewaniu ciekłym tworzywem przedmiotu o stosunkowo dużym polu powierzchni przeznaczonej do nanoszenia. Na ogół przedmiot umieszcza się na przenośniku taśmowym i przeprowadza przez płaski strumień spływającego swobodnie tworzywa prostopadle do powierzchni do nanoszenia, które w miarę przesuwania się przedmiotu pokrywa jego powierzchnię. Przedmiot może być nagrzany wstępnie, np. promiennikowo, a po naniesieniu tworzywa wprowadzany do tunelu grzejnego w celu zestalenia lub utwardzenia powłoki. Nanoszenie swobodne znalazło duże zastosowanie w nanoszeniu powłok poliestrowych na elementy mebli. W tym przypadku jeden strumień stanowi żywica poliestrowa modyfikowana, natomiast drugi – środki pomocnicze. Strumienie przepływają w obiegu zamkniętym w sposób ciągły w układach ze stale pracującymi pompami. Prędkość przedmiotu wynosi zazwyczaj 1–3 m/s. Maszyny służące do polewającego nanoszenia swobodnego noszą nazwę polewarek.
Wymogi regulacyjne
Wiele branż podlega wymogom regulacyjnym, które nakazują stosowanie powłok spełniających określone standardy wydajności. Agencja Ochrony Środowiska (EPA) reguluje stosowanie powłok polimerowych w różnych gałęziach przemysłu, aby zapewnić, że nie mają one negatywnego wpływu na środowisko. Obejmuje to przepisy dotyczące emisji lotnych związków organicznych (LZO) z powłok, które mogą przyczyniać się do zanieczyszczenia powietrza. Agencja Żywności i Leków (FDA) reguluje stosowanie powłok polimerowych w przemyśle spożywczym, aby zapewnić ich bezpieczeństwo w stosowaniu z produktami spożywczymi. Obejmuje to przepisy dotyczące rodzajów powłok, które mogą być stosowane, testowania i procesu zatwierdzania nowych powłok. Administracja Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (OSHA) reguluje stosowanie powłok polimerowych w miejscu pracy, aby zapewnić, że nie stanowią one zagrożenia dla pracowników. Obejmuje to przepisy dotyczące obchodzenia się z powłokami i ich przechowywania oraz wymogi dotyczące środków ochrony osobistej (PPE) dla pracowników, którzy mają kontakt z powłokami. Departament Transportu (DOT) reguluje stosowanie powłok polimerowych w zastosowaniach transportowych, takich jak powłoki na mosty i autostrady. Obejmuje to przepisy dotyczące wydajności i trwałości powłok w trudnych warunkach środowiskowych, wymogi dotyczące testowania i certyfikacji nowych powłok.
Podsumowanie
Powłoki polimerowe zapewniają doskonałą odporność na korozję, zwiększoną trwałość i ochronę chemiczną. Poprawiają również właściwości powierzchni, takie jak smarowanie, izolacja termiczna i walory estetyczne. Powłoki polimerowe są wszechstronne i można je dostosować do konkretnych zastosowań, oferując ekonomiczne rozwiązania i wydłużoną żywotność sprzętu. Tworzywa stosowane na powłoki nie zawierają łatwopalnych i trujących rozpuszczalników organicznych. Wydajność wykorzystania tworzywa w procesie powlekania sięga 95%, a w jednej operacji można uzyskać powłokę o grubości od 50 do 100 µm. Czas wykonania powłok z tworzyw jest krótki, co wpływa korzystnie na bilans ekonomiczny ich wytwarzania.
Metody i technologia powlekania ewoluowały wraz ze wzrastającymi wymaganiami producentów i naukowców zajmujących się materiałami. Wartość światowego rynku powłok polimerowych w 2021 r. wyniosła 8,9 mld dolarów. Przewiduje się, że do 2031 r. osiągnie on wartość 16,2 mld dolarów, rosnąc ze średnioroczną stopą wzrostu (CAGR) na poziomie 6,2% w latach 2022-2031.
Autor: Marta Lenartowicz-Klik
